Do chwili obecnej ze wszystkich wymyślonych przez astronomów metod jedynie dwie podstawowe dostarczyły wyników.

W pierwszejmierzy się bardzo drobne ruchy gwiazdy wywołane obecnością planety krążącej po orbicie.

W podobny sposób jak porusza się głowa zawodnika rzucającego młotem (podczas gdy sam młot zakreśla wokół zawodnika duże koło) tak u niektórych gwiazd można zauważyć, i zmierzyć, niewielkie drgania położenia, które są zsynchronizowane z obiegiem planety wokół gwiazdy.

W ten sposób M.Mayor i D.Queloz wykryli pierwszą egzoplanetę wokół gwiazdy 51 Pegasi. Podobnie odkryto większość ze 160 planet znanych dotychczas. Ta metoda pozwala wydedukować promień orbity planety oraz i dość dobrze oszacować jej masę.

W drugiej metodzie próbuje się wyszukiwać przejść planety przed jej gwiazdą, mierząc niewielkie zmiany blasku wynikające z częściowego zasłonięcia gwiezdnej tarczy. Warunkiem, by to było możliwe, jest byśmy my (Ziemianie) mieli dobrą "pozycję obserwacyjną" to znaczy by a) Ziemia, gwiazda i egzoplaneta leżały na jednej linii, co zdarza się rzadko i b) byśmy obserwacje robili we właściwym momencie, w chwili tranzytu. Ta właśnie metoda, pozwalająca na oszacowanie rozmiarów planety, będzie używana przez satelitę CoRoT.